همانطور که از نام این بیماری پیداست بیماری های دریچه ای قلب، بیماری هایی هستند که با درگیر کردن بافت دریچه ها بر عملکرد آن ها تاثیر می گذارند.
وطیفه دریچه ها این است که در راستای عملکرد تلمبه ای قلب نقش اساسی ایفا کرده
و از برگشت خون جلوگیری به عمل می آورند.
هر گونه اختلال و مشکل عملکردی این دریچه ها می تواند موجب افزایش بار بر
عملکرد قلب شود اگر این اختلالات عملکردی کم یا حتی متوسط باشند
قلب آن را تحمل می کند ولی اگر به تدریج شدیدتر شود طی سال ها به قلب فشار آورده و در یک کلمه موجب خراب شدن آن می شود.
اختلالات و مشکلات عملکردی دریچه های قلب در آغاز هیچ گونه علامتی در بیمار ایجاد نمی کند
ولی با پیشرفت بیماری، بیمار تحملش به فعالیت های فیزیکی مانند ورزش یا بالا رفتن از پله کم می شود
و در آخر طیف، تنگی نفس حتی در حالت استراحت و احساس خفگی در خواب است.
دکتر حسینی در این خصوص می گوید: تصور کنید، قلب را به ۲ قسمت چپ و راست تقسیم کنیم،
سمت راست قلب وظیفه رساندن خون به ریه ها را جهت اکسیژنه شدن بر عهده دارد.
در سمت راست قلب ۲ دریچه ۳ لتی (تریکوسپید) و دریچه ریوی وجود دارد.
سمت چپ قلب وظیفه رساندن خون اکسیژنه به تمام بافت های قلب با فشار بالاتر (حدود ۴ تا ۵ برابر سمت راست قلب ) را به عهده دارد.
در سمت چپ قلب ۲ دریچه بسیار مهم میترال و آئورت قرار دارند.
دریچه های قلب با توجه به این که در هر ضربان یک بار باز و بسته می شوند، اگر به طور متوسط ۷۰ بار ضربان قلب در دقیقه باشد
در طول عمر ۷۰ ساله حدودا ۲ میلیارد و پانصد میلیون بار باز و بسته می شوند.
از علائم شایع این بیماری می توان به این موارد اشاره کرد: خستگی، ضعف و منگی یا غش، درد قفسه سینه، تنگی تنفس،
که گاهی فرد را از خواب بیدار می‌کند، از علائم بیماری دریچه‌ای قلب است.
و گاهی هم بدون علامت میباشد. احتقان ریه، نامنظمی‌های ضرباهنگ قلب، وجود صداهای غیرطبیعی در قلب که پزشک به کمک گوشی
میتواند آنها را بشنود، و بالا یا پایین بودن فشارخون از علائم دیگر بیماری هستند.
عفونت دریچه‌ها و نارسایی احتقانی قلب از عوارض احتمالی بیماری است.
برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید
زمانی که قسمتی از بدن شما زخم می شود، پلاکت خون به قسمت آسیب دیده زخم می چسبد
و باعث بوجود آمدن لخته خون می شوند و این عمل پلاکت ها منجر به بند آمدن خونریزی می شود.
نام دیگر کمبود پلاکت خون ترومبوسیتوپنی می باشد.
با توجه به درجه، می تواند از متوسط، نسبتا شدید و شدید متغیر باشد.
با کاهش شمارسلولی، شدت بیماری بیشتر می شود.
علائم و نشانه های پایین بودن پلاکت خون یا ترومبوسیتوپنی عبارتند از:
در صورتی که هر کدام از این علائم را دارید سریعا به یک پزشک مراجعه کنید.
معمولا این علائم تا زمانی که سطح پلاکت بسیار پایین نباشد رخ نمی دهند.
می توان ترومبوسیتوپنی را قبل از بروز علائم با آزمایش خون تشخیص داد.
ترومبوسیتوپنی شرایطی است که پلاکت ها کم است و سلولهای خونی نمی توانند از خونریزی جلوگیری کنند.
علل ترومبوسیتوپنی یا پایین بودن پلاکت خون عبارتند از افزایش تخریب پلاکت ها (مربوط به یک اشکال در سیستم ایمنی بدن) و کاهش تولید پلاکت ها در طحال.
همچنین ترومبوسیتوپنی می تواند ناشی از بیماری دیگری مانند لوسمی، لنفوم، شکست مغز استخوان (آنمی آپلاستیک)، برخی از ویروس ها یا عفونت های باکتریایی، شرایط ژنتیکی خاص، به عنوان یک عارضه جانبی دارو یا از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی خاص باشد.
شایع ترین علت پایین بودن پلاکت خون در کودکان ، پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک (ITP) است. خوشبختانه، برای کودکان، پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک معمولا بدون نیاز به درمان، بهبود پیدا می کند. حدود ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک به طور کامل در عرض شش ماه بهبود می یابند. اگرچه در کودکان مبتلا به ITP مزمن، هم ممکن است همچنان بهبود کامل پیدا نکرده باشد.
در حالی بسیار نادر است، صرف نظر از سن یا تعداد پلاکت ها، خونریزی شدید می تواند با ITP رخ دهد. اگر این مورد باشد، یا اگر خونریزی گسترده شود، این شرایط بیمار را در معرض تهدیدات خطرناکی قرار می دهد و به اورژانس نیاز است. درمان آن به طور معمول شامل انتقال غلظت پلاکت، متیل پردنیزولون وریدی (یک نوع کورتیکواستروئید) و ایمونوگلوبولین داخل وریدی است. به خصوص با توجه به عوارض احتمالی بیماری و درمان آن در کودکان، برای شما و پزشک بسیار مهم است که مزایا و خطرات درمان کودک را محاسبه کنید.
برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید
بَواسیر به اتساع رگ‌های وریدی در مجرای مقعدی گفته می شود که به کنترل مدفوع کمک می‌کنند.
آنها زمانی‌که متورم یا ملتهب میشوند همان بواسیر میشوند.
آنها در حالت فیزیولوژیک خود مانند بالشتکی مرکب از مجرای سرخرگی- سیاهرگی و بافت همبند عمل می‌کنند.
بواسیر ها انواع مختلفی دارند وشامل بواسیر داخلی ، خارجی و لخته ای تقسیم میشوند .
نوع داخلی بواسیر در راست روده وابتدای کانال مقعد(ازحدود ۶-۳ سانتیمتری داخل مقعد ) قرار داشته
و بصورت بالشتک های عروقی یا همان توده های زیر مخاطی ضخیمی ، قرار گرفته اند.
بواسیر خارجی مواردی هستند که زیر خط شانه‌ای یا خط دندانه‌دار رخ می‌دهند.
آنها در سوی نزدیک توسط مقعد و در سوی دور توسط پوست پوشانده شده‌اند، که هردو به درد و دما حساس می‌باشند.
بطور کلی عواملی مثل ارث ،تغذیه نامناسب ، شغلهای نامناسب ، حاملگی ، ورزش های نامناسب ،زور زدن ، لباس های تنگ ،
مسائل روانی ، مصرف بعضی از داروها ، یبوست ، سن بالا، اختلالات عملکردی اسفنکتر ( عضلات دریچه مقعدی )و…
باعث گسترش هموروئید ها میشوند .
درجه ۱ : توده بواسیری کمی بزرگ شده وتنها علامت آن در بعضی افراد خونریزی بدون درد میباشد.
درجه ۲ : توده بواسیری بزرگتر شده ودر حین اجابت مزاج دچار بیرون زدگی می شود
ولی بلافاصله بعد از اجابت مزاج ، خودبخود به داخل مقعد بر میگردد، البته ممکنست دارای خونریزی نیز باشد و یا نباشد.
درجه ۳ : در این حالت توده بواسیری باز هم بزرگتر شده و در حین اجابت مزاج که دچار بیرون زدگی می شود،
دیگر قادر نیست خودبه خود ، به داخل برگردد لذا حتماً بایستی با کمک دست آنرا بداخل مقعد بر گرداند
و شاید دارای خونریزی باشند ویا دچارخونریزی نباشند.
درجه ۴ : در این حالت توده بواسیری در بیرون از مقعد قرار گرفته و حتی به کمک دست نیز بداخل مقعد بر نمی گردد.
برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید
اگر شما هم در دوران بارداری هستید باید به این نکته توجه داشته باشید که مادران باردار باید برای
به دنیا آوردن فرزندی سالم و شاداب، علاوه بر داشتن تغذیه مناسب، باید ورزش را نیز در برنامه های روزانه خود بگنجانند.
انجام دادن ورزش های مناسب نه تنها برای مادر باردار مفید است، بلکه برای جنین نیز سودمند خواهد بود.
همچنین ورزش کردن به روش درست، ناراحتی های شایع دوران بارداری مانند بی خوابی و درد پشت و کمر را تسکین می دهد.
اگر قبل از بارداری ورزش می کردید، می توانید تحت نظر پزشک خود به ورزش‌تان در بارداری ادامه دهید.
اما اگر تازه تمایل به ورزش کردن را پیدا کرده اید، باید گام به گام و آهسته
و با انجام ورزش هایی ملایم شروع کنید تا به جنین آسیبی نرسد.
اگر می خواهید ورزشی جدیدی را شروع کنید، حتما با پزشک خود مشورت کنید.
سه ماهه اول و سوم بارداری بسیار حساس می باشند. بنابراین از انجام خودسرانه ورزش در این دوران اجتناب کنید.
در سه ماهه اول بارداری به دلیل عدم چسبندگی کامل جنین به دیواره رحم،
ورزش های سنگین توصیه نمی شود و حتما باید با مشورت پزشک باشد.
یکی از مزایای مهم ورزش (تحت نظر پزشک) در دوران بارداری، جلوگیری از افزایش وزن بیش از حد مادر می باشد.
در دوران حاملگی از عرق کردن بیش از حد و گرمای زیاد دوری کنید.
گرم شدن بیش از حد بدن مادر و عرق کردن زیاد او به ویژه در سه ماهه اول بارداری می تواند به ضرر جنین باشد.
بنابراین با نوشیدن مقدار زیادی مایعات قبل و حین و بعد از ورزش، به جلوگیری از افزایش دمای بدن خود کمک کنید.
همچنین از رفتن به محیط های گرم مثل سونا و حمام آب داغ جدا خودداری کنید،
زیرا به جنین آسیب می رساند و در سه ماهه آخر بارداری، خطر زایمان زودرس را افزایش می دهد.
به مادرانی که به کوه پیمایی علاقه دارند، توصیه می کنیم که به ارتفاعات بالا نروند،
زیرا در ارتفاعات بالا علاوه بر کاهش میزان اکسیژن که مادر را با مشکلات تنفسی روبرو می کند،
ممکن است عوارضی مانند نقص های مادرزادی جنین و سقط جنین ایجاد شوند.
باید از ورزش های پرخطر مانند غواصی جدا خودداری کنید.
به شما توصیه می کنیم از انجام ورزش هایی که به ناحیه لگن و شکم آسیب می رسانند، جدا خودداری کنید،
مانند: اسکی، اسکیت، بسکتبال و اسب سواری.
ورزش باعث کاهش استرس نیز می شود.
همانطور که می دانید دوران بارداری دوران پر استرسی است که با ورزش کردن می توان آن را کنترل کرد.
برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید
مبتلا به دیابت هستید.
برای دیدن مطالب بیشتر کافیست کلیک کنید